Bandipur

Bandipur to osada na wzgórzu w dystrykcie Tanahu, strefie Gandaki. Z powodu swej atmosfery i zachowania dawnej kultury miejsce to przyciąga coraz więcej turystów.

Bandipur położony jest na wysokości 1030m n.p.m. na przełęczy pasma Mahabharat, około 700 metrów nad doliną rzeki Marsyangdi, 143km na zachód od Kathmandu i 80km na wschód od Pokhary. Od 1998 roku połączone jest 8 kilometrami drogi dojazdowej z Dumre (autostrada Kathmandu-Pokhara). Wcześniej była to trasa nieprzejezdna w porze monsunowej. Wąska 200-metrowa przełęcz ledwo mieści główną ulicę z dwu i trzypiętrowymi budynkami po obu stronach. Na tyłach domów znajdują się ogrody, do których schodzi się z bardzo stromych schodów po zboczu góry.

Bandipur zbudowany został przez handlarzy newarskich z Bhaktapur. Korzystając z tego, że rejon ten był wolny od malarii zaplanowano w nim ważny przystanek na szlaku handlowym Indie – Tybet. Handlarze też pozostawili spuściznę kulturową i architektoniczną, która do dziś dnia pozostała prawie nietknięta. Na początku była to po prostu wioska. W IX wieku Bandipur przekształcił się w kwitnące centrum handlu ze wszelkimi cechami miasta: okazałe budynki z neoklasycystycznymi fasadami, okiennicami, ulicami brukowanymi kamiennymi płytami lub srebrzystym łupkiem. Miasto przeżywało swoją świetność za czasów dynastii Rana (1846-1951), kiedy uzyskało pozwolenie na stworzenie własnego, nadal istniejącego księgozbioru jako miary swojej potęgi i prestiżu.

W latach siedemdziesiątych handel poważnie załamał się wraz z wybudowaniem autostrady Kathmandu – Pokhara. Z technicznego punktu widzenia budowa w dolinie Marsyangdi była logicznym posunięciem, pozostawiając Bandipur na uboczu. Jednak w wyniku tego stracił on swoje znaczenie, ponieważ władze dystryktu zostały przeniesione z Tahahu do Damauli.

Bandipur jest skarbem narodowym. Udrapowany jak jedwabna chusta wzdłuż wysokiego grzbietu powyżej Dumre, jest żywym muzeum kultury Newarów. Wydaje się, że tutejsi mieszkańcy żyją w innych czasach, 70% budynków to tradycyjne budowle newarskie, z rzeźbionymi drewnianymi oknami i zwieszającymi się łupkowymi dachami.

Do tej pory to zachwycające miejsce uniknęło spustoszeń związanych z rozwojem turystyki, choć Rada Rozwoju Społeczności Bandipur wykazała się odwagą otwierając je dla odwiedzających. Jest tu niewiele miejsc noclegowych i restauracji, a dochody z turystyki są inwestowane w renowację świątyń i domów. Bandipur to miejsce pełne życia, wędrując wąskimi ulicami ujrzysz rolników pielęgnujących ogrody z warzywami na sprzedaż, kobiety niosące kosze świeżo skoszonej paszy, dzieci układające kolby kukurydzy na straganach oraz kozy, bawoły i kury swobodnie chodzące po okolicy.

Przejazd z Kathmandu trwa 4-5 godzin. Turyści mogą tu spędzić 2-3 dni zwiedzając i odpoczywając – wspaniałe krajobrazy warte są zobaczenia!

Galeria